“İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsen
Ya nice okumaktır”
Yunus Emre
Kendini bilmek kolay olmayıp çok zahmetli bir sınavdır. Fakat bir sınavın üstesinden gelmenin tek yolu, ne kadar zor olursa olsun onunla yüzyüze gelebilmektir.
İnsanların ta en derinlerindeki özlerinin gizli ve saklı olması nedeniyle hakikati bilmelerine karşın bu, bir kalkanın çerçevelediği çıkar, maddecilik, güvensizlik ve korku denen kalın ve çok sert bir kabuğun altında gömülü kalmıştır.
Çünkü bazı insanlar , varoluşlarının tüm dakikalarını yüzeysel, yapay, geçici, hoş lezzetli, hoş görünüşlü tasarılar yapmakla geçirip, yaşamlarının pek az zamanını kendilerini tanımak için gereken eylemlere ayırırlar.
Halbuki insanın kendisini keşfetmesi hala tasarlanmakta olan bir projedir ve maalesef kimileri bir keşif öznesi olduklarını anlayamayacak kadar meşgul görünmektedirler. Bu nedenle de kendini yaşamak yerine, kendinden kaçmayı ve kendi olmayan şeylerin peşinden koşarlar.
Koşulların ve durumların elverdiğince benliklerini gizlerler;kendilerinden uzaklarda bir yerde , konfor, maddecilik ve güvensizlik altına kendi elleriyle kendi benliklerini gömerler. Kendini yaşayamayan çoğu kişi , kalıplar arar dururlar.Sonra da rotalarını bu kalıplara uydurarak kendilerine yabancı yörelerde dolaşır dururlar.
Kendini yaşamak çok güç bir iş olup, yüksek bir düşünme gücü ve bilinç gerektirir. Buna karşın bir çok kişi düşündüğünü sanır. Halbuki tek yaptıkları önyargılarını yeniden düzenlemektir. İşte bundan dolayı kendini bilmeyi öğrenmek zordur.
