Yaklaşık bir haftadır dünya medyası kapasitesinin ciddi bir bölümünü wikileaks belgelerine ayırıyor.
Neden?
Çünkü yayınlanan belgelerin haber değeri var. Gazeteciliğin geleneksel anlamıyla bakıldığında her belgede yer alan cümleler yenilir yutulur gibi değil.
Dalga dalga büyüyen, çoğalan ve derinleşen bir medya canavarının doğumuna şahit oluyoruz.
ABD diplomatlarının görev yaptıkları coğrafyada belirli konularda merkezlerine gönderdikleri “kanaat” raporlarının saklandığı data bankası, bir askeri istihbarat (Homoseksüel olduğunun altı çiziliyor) görevlisi tarafından Wikileaks’adlı siteye sızdırılıyor.
Sitenin sahibi Julian Assange (Avustralyalı, bir hacker ve bir tecavüzcü olarak belirtiliyor) bu raporları birer birer yayınlamaya başlıyor.
CNN ‘in bildirdiğine göre ,WikiLeaks’in i sitesini Stockholm’de, Bahnhof ISP şirketinin servis sağlayıcısı yayınlıyor. WikiLeaks’ten yapılan açıklamaya göre, bütün dünyanın belgeleri indirdiği internet sayfası, saniyede 10 GB’yi geçen siber yoğunluğa ulaşıyor.
Medyanın geleneksel tarzına alışık olanların anlamakta zorlanacağı bir yoğunluk bu.
Gazete sayfaları olarak ifade edersek, saniyede yaklaşık 300,000 sayfa dolusu belge siber aleme akıyor demektir. Bu bilgi transferi beraberinde bir çok sorunu da getiriyor.
Geleneksel medyaya alışık olanların yetişemeyeceği,kavrayamayacağı, içselleştiremeyeceği kadar çok bilgi akıyor gözlerinin önünden. Bir yerde herkesin çok şaşırdığını da söyleyebiliriz.
Bir çağ değişimi yaşıyoruz. Tüm oyuncular değişiyor. Gazete,dergi,TV,radyo gibi geleneksel medyanın asla yapamayacağı çapta bir şeyler oluyor. Wikileaks çok farklı bir tarzı gündeme getiriyor.
Gerçek haber. Doğru ve yorumsuz belgeler…Sorumlu bir dünya vatandaşı olarak ne yaparsanız yapın.
Siyasilerin seçmenlerine duyurmak istedikleri şeyleri yazarak ve onların istediği gibi yorumlayarak bir hap haline getirmeyi gazetecilik zanneden medya çalışanlarının, karşısındaki farklı kültürden gelen diplomatın onun hakkında gerçekten ne düşündüğünü merak etmeyen siyasetcinin ve kokteyllerde, konserlerde gülücükler dağıtarak ve hipokrasiye dört elle sarılıp iki farklı dünyada yaşayan geleneksel diplomatların işsiz kalacağına kesin gözüyle bakılabilir artık.
İki yüzlü diplomatların,siyasilerin ve medyanın yalanlarını değil de gerçek düşüncelerini öğrenen insanlar bakalım çağın değişiminde nasıl bir rol oynayacak
