21 Mar 2013

Dahhâk



   Firdevsi’nin Şehnamesi’nde adı geçen bu hükümdarın Arap olduğu ve Hint Mitolojisi’sinden alınan bir hikaye olduğu söylenmektedir.[1] Dahhâk’ın Feridun ile mücadelesinin  “Zendavesta”dan alındığı “Azidahaka” adlı ejderin “Seritun” adlı bir kahraman tarafından öldürülüşünün hikâyesi olduğu ileri sürülmektedir. Asur hükümdarı “Astiag” ın da aynı kişi olduğundan bahsedilmektedir.

“Şöhrete tapan bu Dahhâk adlı çocuk çok cesur ve çevikti. Fakat çok kötü huylu idi.Onu Pehlev diliyle Biyaresb diye çağırılardı. (…) Bir gün şeytan, sabahleyin erkenden iyiliği seven bir insan tavrı ile, bunun yanına geldi. Bu büyük adamı azdırdı, iyilik yolundan çevirdi.”Şehname,Birinci cilt, s. 47

Şehname’de anlatılan hikâyede Dahhâk’ın saltanatının bin yıl sürdüğü ifade edilmektedir. Şeytanla işbirliği yapan Dahhâk’ın zamanla her omuzunda bir ejder oluşur. Ejderler insan beyni ile beslenmektedir. Her gün iki insan öldürülerek beyinleri ejderlere yedirilir. Feridun’un bin yıl sonra Dahhâk’ı öldürmesiyle hükümdarlığı sona erer ve her gün iki insanın kurban edilmesine son verilir. Bu hikayenin bir diğer yönü ise Kürtlerin oluşumunu anlattığı bölümdür. Demirci Gâve bölümünde ise  hükümdara karşı yapılan  bir isyanın hikayesi anlatılır.

Kürt kültürü kaynaklarında   Nevruz kutlamalarının başlangıcı ile ilgili  iki farklı efsaneden söz edilir. İlki demirci “Kawa” ile kral “Zuhak” ın hikâyesidir. Diğeri ise Avesta’dan alınan Hürmüz ile Ehrimen hikâyesidir. Bu efsanelerin inanç düzlemleri veya siyasi bir içerikle yorumlandığı da görülmektedir. Demirci Kawa’nın zalim hükümdara karşı halkı ayaklandırdığı yönüyle günümüzde siyasi bir çerçevene oturtulduğu da gözlenmektedir.

Baharın gelmesini engelleyen zalim krala karşı direnen ve bu mücadeleyi kazanarak baharın gelmesini sağlayan kahramanın anısına yakılan bahar ateşleri, 21 Mart tarihinde yani bahar ekinoksunda yakılır. İlkbahar kutlamalarının bir çok kültürde yapıldığı bir gerçektir.

Yeni yıl ve bahar şenlikleri Orta Doğu kadim kültlerinde öldürülen tanrı (Ba’al, Oziris, Anat, Möt, El), Yeraltına inen tanrı (Tammuz, Istar, Ereskigal, Ea ), Kaçırılan tanrıça ( Astarte, Ba’al, Yam, Adon, Kybele, Hades, Core, Demeter, Orkus), kaybolan tanrı ( Telipinu, Nerik) anısına düzenlenirdi. Bu şenliklerin başlangıç zamanı ekinoks zamanı olan 21 Mart olarak belirleniyordu.


  



[1] Firdevsi, Şehname,Çeviren: Necati Lugal,MEB yayınları, üçüncü baskı,Ankara,1967, s.425,Açılama 

“Kremna (Κρεμνα)`

Uçurumun kıyısında bir Pisidia kenti. Klasik Yunanca "Uçurum" anlamına gelen (κρημνός) kelimesinden yola çıkarak adının veril...